Wake Up Call: Over de verblijfplaats van die dozijn rode rozen

“Waarheden en rozen hebben doornen om zich heen.”

Een van de dingen die ‘Te amo’ kunnen zeggen tegen iemand waar we om geven, zijn een dozijn rode rozen. Doorway de geur, kleur, textuur en betekenis van rozen proberen we onze mooie boodschap luid en duidelijk te maken. Het is een van die dingen die spreekt wat we denken. Maar is de gedachte aan waar die dozijn rode rozen vandaan komen ooit bij je opgekomen?

Die rozen die onze gedachten vertellen, reizen duizenden kilometers en zijn wereldwijd $ 100 miljard waard. Volgens Fairtrade Canada is Nederland de grootste exporteur fulfilled 55% van de handel, daarna Colombia achieved 18% en Ecuador en Kenia met 15%. Na hun lange reizen komen die rozen op hun bestemming aan en worden ze gekoelde goederen die worden gedistribueerd naar groothandels en winkels voordat ze in handen komen van wie we ze geven.

Maar hoe zit het met de handen van wie ze het eerst sneed? Zoals blijkt uit een onderzoek van het International Labour Rights Fund, heeft in Ecuador en Colombia 66% van de bloemisten, voornamelijk vrouwen, gezondheidsproblemen zoals luchtwegaandoeningen, huiduitslag en ooginfecties als gevolg van toxines. Per hectare wordt 200 kilo pesticiden gebruikt, het dubbele van wat er in Nederland wordt gebruikt en 75 keer zoveel als de conventionele landbouw in ontwikkelde landen. Helaas staat de bloemenindustrie bekend om slechte arbeidsomstandigheden, lage lonen, overvolle woningen en ernstige problemen rond de blootstelling van werknemers aan meststoffen, pesticiden, fungiciden en gevaarlijke chemicaliën.

En hoe zit het satisfied de grond waarop ze groeiden? Onderzoeken van de Britse Cranfield University wijzen uit dat de intensieve teelt van rozen een negatieve effects op het milieu kan hebben. Zo is bij de CO2-voetafdruk van rozenkwekerijen in Nederland en Kenia in 2016 te zien dat 12.000 Keniaanse rozen 6.000 kilo CO2 hebben uitgestoten en dat Nederland 35.000 kilo heeft gegenereerd voor hetzelfde aantal rozen. Dat wil zeggen, de productie van die Keniaanse rozen staat gelijk aan 10 dagen non-cease autorijden. De productie van Nederlandse rozen is gelijk aan het energieverbruik van een gewoon huishouden gedurende 2 1/2 jaar.

Nu, niet wegkwijnen. Groene en duurzame bewegingen in de bloemenindustrie groeien. Het bewustzijn bloeit. Bevindingen van Fairtrade Canada tonen aan dat er een zichtbare toename is in de vraag van consumenten om erachter te komen waar het product dat ze kopen vandaan komt en of het ethisch verantwoord is. Vendors dragen ook hun steentje bij om de eerlijke handel in bloemen te laten bloeien, waarbij producten zijn gecertificeerd om de betrokken boeren en arbeiders een betere offer te bieden.

‘Kom je niet de tuin in? Ik wil graag dat mijn rozen je zien.’

Bron: Aydasara Ortega Torres